De belangrijkste landvormen van Italië zijn bergen, vulkanen, stranden en eilanden. De vorm van een laars die reikt tot in de Middellandse Zee is het meest onderscheidende kenmerk van het land.
Het belangrijkste gebergte in Italië zijn de Alpen. Het is een aaneengesloten bergketen die fungeert als de grens van Italië met Zwitserland, Oostenrijk en Frankrijk. De Alpen beginnen in Noord-Afrika en lopen door een groot deel van Europa. Deze bergketen wordt in Afrika het Atlasgebergte genoemd. De Alpen verspreidden zich naar de Himalaya.
De Vulcano Stromboli Vesuvius en de Etna-vulkanen maken allemaal deel uit van het Italiaanse landschap. Enkele prominente landvormen zijn ontstaan als gevolg van uitbarstende vulkanen, zoals de Zeven Heuvels van Rome. De vulkanen beginnen hun traject in Toscane en strekken zich zuidwaarts uit tot aan Sicilië.
Italië heeft eilanden aan de zuidkant. Sommige zijn gemaakt van kalksteen en andere zijn gemaakt van vulkanische as. Sicilië is het grootste Italiaanse eiland met een oppervlakte van 10.000 vierkante kilometer. De meeste andere eilanden zijn in vergelijking vrij klein.
Tijdens de Kwartaire ijstijd werden verschillende meren gevormd in wat nu Italië is, en sommige zijn behoorlijk diep. In feite strekt het Gardameer in Zuid-Italië zich 150 meter onder de zeespiegel uit. Het diepste meer is het Comomeer, op 300 meter diepte.
