De oudere zussen van Elie Wiesel, Hilda en Beatrice, overleefden hun internering in het concentratiekamp Auschwitz en ontmoetten Wiesel nadat de kampen waren bevrijd en emigreerden uiteindelijk naar Noord-Amerika. Wiesels jongere zus Tzipora stierf in Auschwitz.
Op 6 mei 1944, toen Wiesel 15 was, deporteerden de nazi's de gehele Joodse gemeenschap van Sighet, Hongarije, naar het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Wiesel, zijn ouders en drie zussen werden allemaal gearresteerd. Gescheiden van zijn moeder en zussen vergezelde Wiesel zijn vader naar het werkkamp Buna. Maandenlang werkten ze onder onmenselijke omstandigheden terwijl ze van kamp naar kamp trokken. Begin 1945, vlak voordat de Amerikanen het kamp bevrijdden, stierf de vader van Wiesel in Buchenwald. Wiesel zocht naar de namen van zijn zussen in een lijst van de overlevenden van Buchenwald, maar kon ze niet vinden. Nadat hij naar een weeshuis in Parijs was verhuisd, hoorde hij dat zijn zus Hilda nog leefde en naar hem op zoek was. Toen hij met haar herenigd werd, vertelde ze hem dat ze zich had verloofd en naar Frankrijk was verhuisd omdat ze dacht dat hij dood was. Bijna een jaar later werd hij herenigd met Beatrice in Antwerpen, België.
Wiesels moeder stierf samen met zijn jongere zus in Auschwitz. In een interview zei Wiesel dat hij een foto van Tzipora bij zich had en dat de enige keer dat hij ooit huilde was toen hij over haar sprak. Ze was pas 7 jaar oud toen ze werd weggevoerd naar haar dood.
